از میان کوچه های تو در تو با پایی برهنه و چشمانی گریان می دوید. شیشه عطری را که که در دست داشت فشرد و با خود گفت: "این آخرین فرصت من است.برای بازگشت از گناه و تاریکی ، زمانی باقی نمانده ، خدایا یاریم کن...

وقتی به در خانه رسید ، نفس در سینه اش حبس شده بود ، لحظه ای صبر کرد ؛ چشمانش را بست ، در زد و وارد شد.

اهل خانه با دیدن او چند قدمی عقب می رفتند. پچ پچ ها آغاز شد. زن نه چیزی می شنوید و نه چیزی می دید. همانطور وارد اتاقی شد که حضرت عیسی (ع) در آن مشغول اندرز بود.

با دیدن عیسی مسیح چون درختی خشکید و به اندازه همه زندگیش گریه کرد...تمام عقده ها و درد دل های سال ها گناه سیل اشکی شد که بر پاهای عیسی (ع) جاری می شد...

کم کم زن آرام گرفت. درپوش شیشه عطر را برداشت و آن را یکسره بر پاهای عیسی (ع) ریخت. همه متحیر و خاموش بودند هیچ کس چیزی نمی گفت. حالیا شمعون ، مردی که عیسی (ع) در خانه او مهمان بود لب گشود و گفت: اگر می دانستی که این زن چقدر گناه کار است هرگز پایتان را به اشک او آلوده نمی کردید!!

عیسی مسیح سر بلند کرد و به شمعون فرمودند: حکایتی برایت دارم ، گوش کن. مردی به دو نفر پولی قرض داده بود. به یکی پانصد سکه و به دیگری پنجاه سکه. پس از فرا رسیدن موعد پس دادن قرض ، هیچ کدام نتوانستند قرضشان را ادا کنند. مرد هر دو را بخشید و از پولش چشم پوشید.

شمعون! به من بگو کدام یک از آن دو نفر بیشتر خوشحال و سپاسگذار است؟

شمعون فورا پاسخ گفت: همان که پانصد سکه بدهکار بود!

عیسی مسیح بدو گفتند: درست گفتی... این زن هم گناهکاری است که در زمان حیاتش توبه کرده و خداوند توبه اورا پذیرفته است ؛ پس سپاسگذارتر و شادمان تر است از بسیاری از شما!

آنگاه رو به زن فرمود: برخیز و در پناه ایمانت ، به زندگی بازگرد...

"تا دیر نشده ما هم توبه کنیم و به صراط مستقیم برگردیم"

مسیح اگر دعا کند...بی تو دعا نمی شود

کلیم اگر دوا کند... بی تو دوا نمی شود

تو مروه و تو صفایی

تو زمزم و تو منایی

امید قائم زهرا... خداکند که بیایی